Rondje Vechtdal

"Bijna was ik zelfs even de zee vergeten: zo mooi."

Vanaf Dalfsen zag ik een kasteel waar ik al wandelend niet bijkwam. Ik besloot hond Harry in de auto te laden en een stuk te rijden. Landgoed Rechteren, zo bleek. Voor een toevallige passant helaas niet toegankelijk, want het is nog steeds door een heuse kasteel-familie in gebruik. Doorrijden dus. Harry leek het niet erg te vinden. Hij had zich ondertussen op de stoel naast me aan een zonnebad overgegeven.

Via een smal paadje kwam ik op een landweg naar Vilsteren. Vanaf daar reed ik dwars tegen de adviezen in van de TomTom die op 'Thuis' stond afgesteld, mijn neus achterna. Met een kleine omweg door het groen, langs het water en allerlei jaloersmakende huizen en duinen zelfs, kwam ik uit in Ommen. Vandaar ben ik via beeldentuin Aningahof naar Zwolle gereden.

Mijn mond hing het grootste deel van de rit door het prachtige Vechtdal open van verbazing. Als ik al niet in dit gebied zou wonen, dan zou ik er zeker een keer een B&B, een hotelletje of een camping boeken.

"Maar ik woon er wel gelukkig", zei ik dat hardop?;)